ละครเรื่องนี้เป็นภาคล่าสุดของ "School" ซีรีส์ ที่ทยอยออกอากาศตั้งแต่ปี ค.ศ. 1999-2002 โดยในภาคนี้จะสะท้อนให้เห็นปัญหาและการต่อสู้ดิ้นรนของเด็กวัยรุ่นในยุคปัจจุบัน เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยม "ซึงรี" ซึ่งเป็นหนึ่งในโรงเรียนที่มีคะแนนด้านวิชาการต่ำสุดเมื่อเทียบกับโรงเรียนมัธยมทั้งหมด 178 แห่งในกรุงโซล
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในค่ำวันหนึ่ง เมื่อ "โก นัมซุน" ขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งของให้ลูกค้าที่โรงเรียนกวดวิชาในตอนค่ำ ในเวลาเดียวกันนั้น คุณครู "คัง เซชาน" (ครูติวเตอร์ชื่อดัง) กำลังบอกลานักเรียนที่มาเรียนกวดวิชา เพราะเขาจะหยุดสอนที่โรงเรียนดังกล่าว และได้มอบหนังสือเตรียมสอบซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็น "หนังสือทองคำ" ให้แก่เด็กที่มาเรียนกวดวิชาทุกคน
อยู่ๆ โก นัมซุน ก็เปิดประตูห้องเรียนแล้วถามว่าใครเป็นคนเรียกใช้บริการ ปรากฏว่านักเรียนหญิงคนหนึ่งภายในห้องสั่งให้เขานำเค้กมาส่ง ครูเซชานเห็นนัมซุนเดินเข้ามาหน้าตาเฉยเลยถามว่าเขาเป็นใคร นัมซุน ตอบว่าตนเป็น "นักเรียน" เมื่อรู้ว่านัมซุนเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ครูเซชานเลยยื่นหนังสือเตรียมสอบให้ โดยบอกว่าเป็นของขวัญพิเศษ แต่นัมซุนไม่ยอมรับหนังสือดังกล่าว (ทั้งๆ ที่หนังสือเล่มนั้นเป็นที่หมายปองของนักเรียนมัธยมทุกคน) ครูเซชานได้แต่ยืนอึ้งพูดไม่ออกเพราะไม่เคยเจอนักเรียนแบบนี้มาก่อน
ครูเซชานหันไปเห็นกล่องเค้กก็นึกว่าเด็กนักเรียนสั่งมาเลี้ยงอำลาตน เลยเลิกชั้นเรียนเร็วกว่ากำหนดเพื่อจะได้เริ่มงานปาร์ตี้ นักเรียนคนหนึ่งถามครูเซชานว่า จะร่วมทานเค้กกับพวกตนด้วยหรือในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนตน ครูเซชานเลยพูดแก้เก้อว่าที่เลิกชั้นเรียนก็เพื่อให้นักเรียนได้ฉลองวันเกิด เด็กทุกคนจึงไปรุมทานเค้กโดยไม่มีใครสนใจครูเซชาน ทั้งๆ ที่วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้สอนในโรงเรียนกวดวิชาดังกล่าว ครูเซชานรู้สึกผิดหวังที่นักเรียนไม่สนใจตน เมื่อเห็น "ซอง ฮาคยอง" เดินตามมา เขาก็รู้สึกดีใจเพราะคิดว่าอย่างน้อยๆ ยังมีนักเรียนหญิงคนหนึ่งมากล่าวคำอำลา แต่แล้วก็ต้องผิดหวังอีกครั้งเพราะเธอไม่ได้ออกมาพบครูเซชาน แต่ออกมาหานัมซุน
ฮาคยองถามว่าเขาทำตามที่ลูกค้าสั่งทุกอย่างเลยหรือ นัมซุนตอบว่าเกือบทุกอย่าง เธอจึงถามว่า เขาจะคิดค่าปิดปากเรื่องมาพบเธอที่โรงเรียนกวดวิชาเท่าไหร่ เพราะเธอไม่อยากให้ใครรู้ว่ามาเรียนกวดวิชาที่นี่ แต่นัมซุนไม่สนใจและขี่รถจากไปทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น นัมซุนทนรอข้าวสุกไม่ไหวเพราะกลัวไปโรงเรียนไม่ทัน เขาเลยคว้าเงินในกล่อง (ที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรง) แล้วรีบขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนทันที เมื่อเห็นขาใหญ่ "โอ จองโฮ" และลูกสมุนขึ้นรถมาเขาก็สละที่นั่งให้เพราะไม่อยากมีเรื่อง ทำให้ถูกสาวน้อย "ลี คังจู" ตำหนิว่า "โง่"
แม้พยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า แต่นัมซุนยังคงถูกจองโฮกับพวกตามรังควานและรีดไถเงินค่าบุหรี่ เขายื่นแบงค์ 5 พันวอน (132 บาท) ให้สมุนของจองโฮ และขอคืน 2 พันวอน (ราว 53 บาท) แต่กลับถูกเพื่อนอันธพาลใช้เงินตีหัวแล้วบอกว่าขอคิดดูก่อน หลังใช้ลูกสมุนให้นำเงินของนัมซุนไปซื้อบุหรี่แล้ว จองโฮก็ยื่นบุหรี่มวนสุดท้ายให้นัมซุน แต่นัมซุนไม่รับและเดินหนีไป นักเรียนคนดังกล่าวย้ำกับนัมซุนว่าพวกตนไม่ได้ขอเงินแต่ "ขอยืม" นัมซุนฟังแล้วเห็นเป็นเรื่องตลกเลยเดินจากไปโดยไม่ใส่ใจ
วันแรกของการเปิดภาคเรียน ครูสาว "จอง อินแจ" นั่งแท็กซี่มาโรงเรียนโดยเข้าทางประตูหลัง เพราะไม่อยากเห็นนักเรียนสูบบุหรี่บริเวณประตูด้านหน้า และไม่อยากทำสงครามประสาทกับนักเรียนทุกวัน เมื่อพบกับครูยูทำให้รู้ว่าครูประจำชั้นของนักเรียนปีสองห้องสอง (ซึ่งเป็นห้องของนักเรียนตัวป่วน) ลาออก ครูยูกล่าวว่า คุณครูคนดังกล่าวใช้ไม้เรียวสั่งสอนนักเรียนมานาน 30 ปี พอมีกฏห้ามตีนักเรียน เขาก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับบรรดานักเรียนตัวแสบได้ยังไง เลยตัดสินใจลาออก
อินแจ ได้รับเลือกให้เป็นครูประจำชั้นของนักเรียนปีสองห้องสองแทนครูที่ลาออกไป แม้จะไม่ค่อยมั่นใจนักแต่เธอก็ไม่มีทางเลือก เพียงวันแรกที่เข้ารับหน้าที่เธอก็ได้เห็นฤทธิ์เดชของเหล่าบรรดานักเรียนจอมป่วนที่พากันพูดคุย เสริมสวย และวิ่งเล่นเสียงดังทั้งๆ ที่เธอยืนอยู่หน้าห้อง อินแจพยายามตบโต๊ะแล้วบอกให้นักเรียนอยู่ในความสงบแต่ไม่มีใครสนใจ เธอเลยฟาดหนังสือลงบนโต๊ะ ทำให้ทั้งห้องเงียบกริบ แม้แต่นัมซุนที่นอนหลับอยู่ก็ยังตื่นขึ้นมาดู หลังจากนั้น อินแจก็บอกกับนักเรียนว่า เธอคือครูประจำชั้นของพวกเขา
ในเวลาเดียวกันนั้น มีคนส่งรูปขณะที่จองโฮกำลังยื่นบุหรี่ให้นัมซุน (แต่เป็นภาพที่ถ่ายทางด้านหลังทำให้แลดูเหมือนนัมซุนกำลังยืนสูบบุหรี่) มาให้ทางโรงเรียน ภาพดังกล่าวถ่ายโดยเจ้าของร้านขายขนม และถูกส่งไปให้คณะกรรมการการศึกษาโดยตรง ทำให้โรงเรียนซึงรีเสียชื่อและถูกเพ่งเล็ง
ขณะที่อินแจกำลังทำการสอน จองโฮและพวกก็พากันเดินเคี้ยวหมากฝรั่งเข้ามานั่งหลังห้อง จองโฮยกขาขึ้นพาดโต๊ะโดยไม่ยำเกรงอินแจแต่อย่างใด อินแจถามหัวหน้าห้องว่าปกติแล้วเขาจัดการกับเพื่อนร่วมชั้นที่มาสายอย่างไร จองโฮตอบแทนแบบกวนๆ อินแจเลยสั่งให้จองโฮคายหมากฝรั่งทิ้ง เขาจึงหยิบหมากฝรั่งออกมาแปะไว้ใต้โต๊ะแล้วนอนหลับตา โดยไม่สนใจคำสั่งของอินแจที่บอกให้ลุกขึ้น
ทันใดนั้น ครูออมก็ถือไม้เรียวเดินเข้าห้องมา และสั่งให้นักเรียนทุกคนเอามือทั้งสองข้างขึ้นมาวางบนโต๊ะ จองโฮรู้ทันจึงรีบนำซองบุหรี่ไปแปะไว้กับหมากฝรั่งใต้โต๊ะ ครูออมสั่งให้เขาถือกระเป๋าออกมายืนหน้าห้อง จากนั้นก็บอกให้นัมซุนไปค้นโต๊ะของจองโฮ อินแจอาสาค้นโต๊ะแทนนัมซุน แต่ครูออมบอกให้เธอค้นกระเป๋าจองโฮ
นัมซุนค้นโต๊ะจองโฮแล้วบอกว่าไม่มีอะไร แต่แล้วซองบุหรี่ก็ร่วงลงมา ครูออมจำได้ว่ารองเท้าที่เขาสวมเหมือนรองเท้าของนักเรียนที่ยืนสูบบุหรี่ในรูป เลยสั่งให้ทั้งจองโฮและนัมซุนตามตนออกไป แม้จองโฮจะปฏิเสธว่าตนไม่ใช่คนในรูปแต่ครูออมก็สั่งให้ทั้งคู่เขียนคำรับสารภาพ เมื่อจองโฮไม่ยอมเขียน ครูออมเลยขู่ว่าจะเชิญแม่จองโฮมาพบ ทำให้จองโฮโกรธมาก... นักเรียนห้องสองต่างรู้ว่านัมซุนไม่สูบบุหรี่ จึงสงสัยว่าทำไมนัมซุนถึงพลอยติดร่างแหไปด้วย ทั้งยังสงสัยว่าทั้งคู่จะถูกลงโทษอย่างไร
ผู้อำนวยการอิมบอกว่า เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่ปัญหาเด็กสูบบุหรี่ แต่เป็นปัญหาที่ส่งผลถึงภาพลักษณ์และคุณภาพการเรียนการสอนของโรงเรียน จึงสั่งให้ลงโทษขั้นเด็ดขาดตามกฏของโรงเรียน (ถึงขั้นโดนไล่ออก)
ครูออมพยายามถามนัมซุนว่าคนที่สูบบุหรี่คือจองโฮใช่ไหม แต่นัมซุนไม่ยอมตอบ ครูออมเลยถามว่าเขากลัวจองโฮหรืออยู่ฝ่ายเดียวกับจองโฮกันแน่ นัมซุนได้แต่ปฏิเสธว่า "ไม่ใช่" โดยไม่ยอมอธิบายอะไร ครูออมเลยบอกให้เขาออกไปรอข้างนอก อินแจตามไปสอบถามความจริงกับนัมซุนเพราะไม่อยากให้เขาโดนไล่ออก นัมซุนบอกเพียงว่าตนไม่สูบบุหรี่ แต่ไม่ยอมเล่ารายละเอียดทั้งหมด เมื่ออินแจบอกว่าเขาอาจโดนไล่ออก นัมซุนก็ตอบอย่างไม่ซีเรียสว่า โรงเรียนไม่ควรตัดสินคนอย่างไม่เป็นธรรม
อินแจอดเป็นห่วงนัมซุนไม่ได้ แม้นัมซุนจะเชื่อมั่นในความยุติธรรมของโรงเรียน แต่เธอกลับไม่มั่นใจในเรื่องดังกล่าว เธอจึงตัดสินใจว่าจะลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อนักเรียนของเธอ เธอบอกครูออมว่าไม่สามารถยอมรับข้อกล่าวหาที่เกิดจากภาพถ่ายที่มองไม่เห็นแม้แต่ใบหน้า และยกคำพูดของนัมซุนที่บอกว่า "โรงเรียนไม่ควรตัดสินคนอย่างไม่เป็นธรรม" มากล่าวอ้าง (นัมซุนแอบยิ้มเมื่อได้ฟังคำพูดดังกล่าว) เธอยังบอกด้วยว่าหากทางโรงเรียนยืนกรานว่าจะไล่นักเรียนออกเพราะภาพถ่ายดังกล่าว เธอจะยื่นหนังสือคัดค้าน หลังพูดจบอินแจถึงได้รู้ว่าทั้งผู้อำนวยการและรองผู้อำนวยการต่างก็นั่งอยู่ในห้องด้วย ปรากฏว่าครูออมเห็นด้วยกับความคิดของอินแจ แต่เขาเตือนเธอว่าแม้จะเป็นสิ่งที่ถูกต้องก็ควรพูดให้ถูกที่ถูกเวลา ถึงกระนั้นทางโรงเรียนจะระงับโทษทางวินัยไว้ก่อน แต่จองโฮต้องบำเพ็ญประโยชน์โทษฐานที่มีบุหรี่ในครอบครอง
จองโฮกลับเข้าห้องเรียนด้วยความโมโหและระบายความโกรธลงที่เพื่อน เขายังไถเงินฮัน ยองอูเพื่อจ่ายค่าปรับที่มาสาย แต่ยองอูบอกว่าตนไม่มีเงินเลยโดนตบหน้าหลายครั้ง นัมซุนพยายามไม่สนใจแต่สุดท้ายเขาก็ทนไม่ได้ เลยปาหนังสือใส่หัวเพื่อนนักเรียนที่ทำร้ายยองอู แล้วแกล้งทำเป็นเดินมาถามว่าเห็นคูปองอาหารกลางวันไหม นักเรียนนักเลงคนดังกล่าวจะทำร้ายนัมซุน แต่ถูกจองโฮห้ามเอาไว้
ขณะที่อินแจกำลังสอนหนังสือ เธอเห็นจองโฮนอนหลับและยกขาขึ้นมาพาดโต๊ะ เลยบอกให้คนที่นั่งข้างๆ ช่วยปลุก จองโฮเลยตื่นขึ้นมาเล่นโทรศัพท์ อินแจเดินไปขอโทรศัพท์ดีๆ แต่จองโฮไม่ให้เธอเลยหยิบโทรศัพท์ออกจากมือจองโฮ จองโฮจับข้อมืออินแจไว้แน่น เธอพยายามร้องให้นักเรียนช่วยแต่ไม่มีใครกล้ายุ่ง เมื่อแย่งโทรศัพท์คืนได้แล้วจองโฮก็ปล่อยมืออินแจ อินแจทั้งตกใจและตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น เลยเดินออกจากชั้นเรียนไป
ครูคนหนึ่งเตือนว่าวันนี้อินแจต้องอยู่เวรในโรงอาหาร ระหว่างที่นักเรียนคนอื่นๆ กำลังเข้าแถวเป็นแนวยาว จองโฮและพวกก็ถือถาดลัดคิวเข้ามาเป็นกลุ่มแรก อินแจบอกให้จองโฮไปเข้าแถว แต่จองโฮไม่สนใจและถามอินแจว่าทำไมถึงชอบหาเรื่องตน อินแจเริ่มทนไม่ไหวจึงถามจองโฮว่าแม่ของเขารู้ไหมว่าเขาทำตัวอย่างนี้ และขู่ว่าจะโทรฯ หาแม่จองโฮ จองโฮได้ยินคำว่า "แม่" ก็บ่นว่าน่ารำคาญและบอกว่าไม่กินแล้ว จากนั้นก็หันหลังกลับแต่อินแจดึงตัวไว้ ทำให้ทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันรุนแรงขึ้น หัวหน้าห้องสองจึงวิ่งไปตามครูออม เมื่อถูกท้าทายมากๆ เข้า อินแจก็ตบหน้าจองโฮ จองโฮกระชากคออินแจแต่นัมซุนเข้ามาห้าม เลยถูกจองโฮผลักอก โชคดีที่ครูออมมาถึงก่อนที่ทั้งคู่จะมีเรื่องชกต่อยกัน
แจอินนั่งน้ำตาคลอมองนักเรียนเตะฟุตบอล เมื่อครูโจเข้ามาคุยด้วยเธอก็ระบายความในใจโดยบอกว่า เธอทำอะไรในฐานะครูไม่ได้เลย แต่ครูโจปลอบว่าเธอทำดีแล้ว
ผู้อำนวยการอิมถามอินแจว่าเกิดอะไรขึ้น เธอต้องการลงโทษเด็กเจ้าปัญหาอย่างจองโฮด้วยการไล่ออก เพราะมองว่าเขาเป็นตัวสร้างปัญหาและไม่อยากให้มีข่าวเล็ดลอดออกไปว่านักเรียนที่นี่ก้าวร้าว แต่อินแจขอเวลาพูดคุยกับจองโฮก่อน ผู้อำนวยการอิมเลยถามย้ำว่าเธอจัดการเรื่องนี้เองได้ใช่ไหม ทั้งยังเตือนว่าหากเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกอินแจเองก็จะถูกลงโทษด้วยเช่นกัน อินแจเองก็ไม่แน่ใจนักจึงได้แต่พยักหน้ารับแทนคำตอบ
ผู้อำนวยการอิมประกาศออกเสียงตามสายว่า จากผลการประเมินครั้งล่าสุด โรงเรียนมัธยมซึงรีมีคะแนนด้านวิชาการอยู่ในลำดับที่ 149 จากทั้งหมด 178 โรงเรียน ทั้งยังถูกร้องเรียนและวิพากษณ์วิจารณ์เรื่องพฤติกรรมของนักเรียนบางกลุ่มจากคนในชุมชนบ่อยครั้ง ทำให้ภาพลักษณ์ของโรงเรียนตกต่ำถึงขีดสุด ดังนั้น หากนักเรียนคนใดทำผิดกฏจะต้องถูกลงโทษขั้นเด็ดขาดและถ้าจำเป็นก็อาจโดนไล่ออก ทั้งนี้เพื่อกอบกู้ภาพลักษณ์อันดีของโรงเรียนกลับคืนมา จึงขอให้คุณครูและนักเรียนช่วยกันทำตามกฏระเบียบโดยเคร่งครัด
ด้านครูกวดวิชาชื่อดังแห่งย่านกังนัม คัง เซชาน ก็กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เพราะเขาดันแอบไปเปิดคอร์สสอนกวดวิชาให้ลูกๆ ของคนรู้จักโดยไม่ได้รับอนุญาติ ซึ่งถือเป็นการกระทำที่ผิดกฏหมาย นับว่ายังโชคดีที่มีเพื่อนเป็นอัยการเลยไม่โดนฟ้องและไม่มีข่าวเล็ดลอดออกไป แต่เขาต้องหยุดสอนกวดวิชาเป็นเวลา 6 เดือน ระหว่างนี้เพื่อนของเขาแนะนำให้ใช้ความรู้ความสามารถที่มีมาทำประโยชน์เพื่อสังคม ซึ่งนอกจากจะเป็นการชดใช้ความผิดแล้ว ยังช่วยกอบกู้ภาพลักษณ์กลับคืนมาด้วย และวิธีที่ดีที่สุดก็คือการเข้าไปเป็นครูสอนหนังสือในโรงเรียนมัธยมโดยไม่รับค่าจ้าง หรือเป็นอาสาสมัครนั่นเอง
ครูอินแจเข้ามาในชั้นเรียนที่เต็มไปด้วยเสียงเอะอะโวยวาย เธอฟาดหนังสือลงบนโต๊ะแล้วบอกให้ทุกคนเลือกรองหัวหน้า ปรากฏว่าซอง ฮาคยอง ยกมือเสนอตัวเอง เนื่องจากเธอต้องการสร้างเครดิตหรือโพรไฟล์ให้แลดูน่าสนใจเวลาที่ต้องกรอกใบสมัครเรียนต่อ และการเป็นรองหัวหน้าก็ไม่ต้องรับภาระหนักเหมือนกับการเป็นหัวหน้าห้อง
เมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกหัวหน้าห้อง นักเรียนทุกคนต่างไม่มีใครอยากเป็นเพราะมีงานให้รับผิดชอบมากมาย หลายคนแกล้งเสนอชื่อเพื่อนขึ้นมาแบบขำๆ เมื่อฮัน ยองอูเสนอชื่อ โก นัมซุน (ซึ่งเปรียบเสมือนฮีโร่ของตน) ด้วยความจริงใจ นักเรียนทุกคนจึงพากันเทคะแนนให้นัมซุน ไม่เว้นแม้กระทั่งคู่อริจอมซ่าอย่าง โอ จองโฮ ที่เลือกนัมซุนด้วยความสะใจ
อินแจบอกนัมซุนและฮาคยองให้ตามไปที่ห้องพักครู เธอบอกฮาคยองให้คอยแนะนำนัมซุนในฐานะที่เคยมีประสบการณ์มาก่อน จากนั้นก็มอบเอกสารให้ฮาคยองแล้วบอกให้ช่วยกันไปนำแจกเพื่อนๆ หลังออกจากห้องพักครูแล้ว ฮาคยองก็ยื่นเอกสารทั้งหมดให้นัมซุนแล้วบอกให้เขาเป็นคนเอาไปแจก ทั้งยังบอกด้วยว่าห้ามรบกวนเวลาเรียนหนังสือของเธอโดยเด็ดขาด ความซวยของนัมซุนยังไม่จบลงเพียงแค่นั้น เพราะเขาเป็นหนึ่งในนักเรียนที่มีผลการเรียนย่ำแย่ที่สุด ที่ถูกผู้อำนวยการโรงเรียนติดประกาศแจ้ง (ประจาน) ให้ให้ไปเรียนพิเศษหลังเลิกเรียน (และครูผู้สอนก็คืออินแจ)
คืนนั้น นัมซุนต้องแบกพ่อที่อยู่ในสภาพเมาแอ๋ออกจากโรงพัก เขาบอกให้พ่อเลิกดื่มและบอกด้วยว่าตนได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าห้อง แต่พ่อของเขาก็เมาไม่รู้เรื่อง ถึงกระนั้น นัมซุนยังคงพูดต่อว่า "ผมก็แค่อยากบอกพ่อว่า ผมนี่ช่างโชคร้ายจริงๆ" หลังจากนั้น นัมซุนก็พาพ่อซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ส่งของกลับบ้านโดยใช้เชือกมัดพ่อและตัวเขาเข้าด้วยกัน
และแล้วก็ถึงวันเปิดบ้านต้อนรับผู้ปกครอง (สำหรับผู้ปกครองที่ต้องการส่งนักเรียนมาเรียนที่โรงเรียนในปีหน้า) อินแจบอกนักเรียนของตนว่าอย่าก่อเรื่อง และสั่งให้นักเรียนบอกจองโฮให้ไปพบตนที่ห้องพักครู ขณะเดียวกันครูเซชานก็กำลังเดินทางไปที่โรงเรียนซึงรี เขาจะมาสอนที่โรงเรียนนี้เป็นเวลาหกเดือน โดยหวังว่าจะช่วยให้นักเรียนมีคะแนนสอบที่ดีขึ้น
หลังหมดคาบเรียนแล้ว นักเรียนทุกคนก็เดินออกจากห้องเพื่อไปเรียนต่อวิชาดนตรีที่ห้องดนตรี คงมีเพียงยองอูที่ยังคงนั่งเก็บของตามลำพัง นัมซุนเดินกลับเข้าไปช่วยยองอู (ซึ่งเป็นเด็กพิเศษ) เก็บของ และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ระหว่างนั้นจองโฮที่เพิ่งมาถึงโรงเรียนก็เดินเข้ามาในห้อง นัมซุนจึงบอกให้เขาไปพบครูอินแจ จองโฮไม่พอใจที่นัมซุนเริ่มทำตัวเป็นหัวหน้าห้องแล้วมาบอกให้เขาทำโน่นทำนี่ นัมซุนไม่อยากมีปัญหาเลยชวนยองอูออกจากห้อง
จองโฮคว้าตัวยองอูไว้แล้วไถเงินหน้าตาเฉย โดยบอกว่าจะเอามาจ่ายค่าปรับที่มาสาย นัมซุนดึงตัวยองอูออกมาแล้วบอกให้เขาไปรอที่ห้องดนตรี แต่ยองอูเป็นห่วงนัมซุนเลยได้แต่ยืนลังเล นัมซุนหันไปเผชิญหน้ากับจองโฮ จองโฮบอกว่าที่เขาเลือกนัมซุนเป็นหัวหน้าห้องเพราะต้องการให้นัมซุนจ่ายค่าปรับแทนตน นัมซุนบอกว่าเขาจะโทรปลุกจองโฮทุกเช้า แต่จองโฮบอกว่า ตนและนัมซุนไม่สนิทกันมากขนาดนั้น นัมซุนจะเดินออกออกจากห้องแต่ถูกจองโฮดึงและผลักจนล้มลงไปกองกับพื้น
ในเวลาเดียวกันนั้น ครูเซชานก็นั่งรถหรูมาถึงโรงเรียนซึงรีพอดี เมื่อพบอินแจเขาก็ถามเธอว่า สอบได้ที่เท่าไหร่ อินแจหัวเราะและตอบว่าเธอเป็นครูไม่ใช่นักเรียน เซชานจึงพูดเลยแก้เก้อว่าตนหมายถึงอันดับของโรงเรียน อินแจนึกว่าเซชานเป็นผู้ปกครอง เลยทักว่าปกติคุณพ่อไม่ค่อยมาร่วมงานแบบนี้ เขาต้องเป็นพ่อที่ใส่ใจในเรื่องการเรียนของลูกเอามากๆ เซชานถอนใจด้วยความผิดหวังแล้วถามอินแจว่า ไม่รู้หรือว่าตนเป็นใคร อินแจยืนงงแล้วบอกว่าเธอความจำไม่ค่อยดี จากนั้นก็ถามเซชานว่าเขาเป็นพ่อของใคร เซชานไม่อยากจะเชื่อว่าอินแจไม่รู้จักครูกวดวิชาผู้โด่งดังแห่งย่านกังนัมอย่างตน ระหว่างนั้นรองผู้อำนวยการมาพบเข้าจึงรีบเชิญเซชานเข้าไปทางด้านใน
ขณะนั้นจองโฮและนัมซุนยังคงเผชิญหน้ากันในห้องเรียน จองโฮผลักอกและตบหน้านัมซุนหลายครั้งอย่างยั่วยุ นัมซุนพยายามอดทนเพราะไม่อยากมีเรื่อง เมื่อถูกผลักอีกครั้งเขาก็เริ่มโมโหจึงคว้าเก้าอี้ตัวหนึ่งขึ้นมา ครูเซชานซึ่งอยู่ในห้องน้ำชั้นล่างได้ยินเสียงดังมาจากห้องเรียนชั้นบน เขาเลยเดินขึ้นบันไดไปดู
ระหว่างนั้นผู้อำนวยการอิมและคณะคุณครูกำลังพาเหล่าผู้ปกครองเดินชมรอบโรงเรียน ทันใดนั้น ก็มีเก้าอี้ตัวหนึ่งพุ่งทะลุผนังกระจกลงมาทางด้านล่างและตกลงตรงหน้าคณะผู้ปกครองพอดี ทุกคนต่างมองขึ้นไปยังจุดเกิดเหตุด้วยความตกตะลึง และเมื่ออินแจมองขึ้นไปทางด้านบนเธอก็เห็นนัมซุนโผล่หน้าออกมา
เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรติดตามชมได้ใน "School 2013 โรงเรียนหัวใจใส" ทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 21.30 น. - 23.00 น. ทางช่องเวิร์กพอยท์ทีวี
School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่1-1.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่1-1.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่1-1.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่1-1.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่2-2.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่2-2.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่2-2.3แก้แล้วSchool 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่2-2.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่3-3.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่3-3.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่3-3.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่3-3.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่4-4.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่4-4.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่4-4.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่4-4.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่5-5.1แก้แล้วSchool 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่5-5.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่5-5.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่5-5.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่6-6.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่6-6.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่6-6.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่6-6.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่7-7.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่7-7.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่7-7.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่7-7.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่8-8.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่8-8.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่8-8.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่8-8.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่9-9.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่9-9.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่9-9.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่-9.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่10-10.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่10-10.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่10-10.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่10-10.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่11-11.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่11-11.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่11-11.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่11-11.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่12-12.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่12-12.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่12-12.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่12-12.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่13-13.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่13-13.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่13-13.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่13-13.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่14-14.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่14-14.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่14-14.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่14-14.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่15-15.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่15-15.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่15-15.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่15-15.4School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่16-16.1School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่16-16.2School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่16-16.3School 2013/ โรงเรียนหัวใจใส ตอนที่16-16.4♥End♥
']]}
